Panleukopenija (mačja kuga, „mačićak“, mačji parvovirusni enteritis) je zarazna bolest mačaka s visokom smrtnošću (do 80%), posebno kod mladih i starih mačaka. Bolest je vrlo zarazna, a najčešće je prenose bolesne mačke i kliconoše. Virus pripada porodici Parvoviridae (parvovirus spada među DNK viruse), otporan je na nepovoljne klimatske uslove, pa je njegova prisutnost u okolini velika. Iz tog razloga bolest se javlja kako kod divljih, tako i kod domaćih mačaka. Od ove bolesti najčešće obolijevaju mačići, starosti od tri do pet mjeseci. U tom periodu kod njih se smanjuje nivo kolostralnih antitijela koja su dobili sisanjem majčinog mlijeka.
Kako se panleukopenija prenosi?
Virus mačička iz tjela se izlučuje najčešće izmetom, a u izmetu mačke koja ga je prebolila može se naći i do šest sedmica nakon ozdravljenja. Takođe, virus može biti prisutan i u drugim sekretima. Bolest se prenosi direktno (dodir, slina, krv…). Upravo zbog otpornosti virusa u vanjskoj sredini, zaražene mogu biti voda, hrana, razne igračke, posude za jelo i drugi predmeti sa kojima zaražene mačke mogu biti u kontaktu.
Koji su simptomi panleukopenije?
Virus mačje kuge u organizam ulazi putem sluznice probavnog trakta ili preko oštećenja na koži. Naseljava se u limfnim čvorovima, tkivu usne šupljine i grla, sluznici crijeva, jetri, slezeni i ćelijama koštane srži. Inkubacija panleukopenije traje od četiri do deset dana, a zatim se javljaju prvi simptomi. Ponekad dolazi do naglog uginuća bez ikakvih prethodnih simptoma.
Najizraženiji simptomi mačje kuge:
- Panleukopenija u krvnoj slici (nedostatak leukocita)
- Učestalo povraćanje
- Proljev
- Gubitak apetita
- Stanje šoka
- Apatija
- Povišena tjelesna temperatura
- Dehidracija
- Neurološki simptomi
Kako se panleukopenija liječi?
Da bi liječenje mačke zaražene virusom mačje kuge bilo uspješno, potrebno je s njim krenuti što ranije. Terapija je simptomatska. Prvenstveno je bitno rehidrirati pacijenta, te ponovo uspostaviti ravnotežu crijevne flore. Sekundarne bekterijske infekcije, vrlo česte kod ovog oboljenja antibioticima širokog spektra.
Za prevenciju i širenje ove bolesti jednako je važno održavati higijenu okoline u kojoj mačka boravi. Preporučuje se redovna dezinfekcija prostora gdje boravi veći broj mačaka,, posebno onih zatvorenih. Prostor u kojem je boravila zaražena mačka, posudice i igračke koje je koristila, dekice i ležaj, trebalo bi obavezno dezinfikovatii nekim od sredstava za dezinfekciju virusa, jer virus ne posjeduje lipidni omotač i otporan je na većinu dezifekcionih sredstava koja koristimo u domaćinstvima.
Kako spriječiti pojavi panleukopenije?
Najbolja prevencija je vakcinacija mačića! Postoji više vrsta polivalentnih vakcina koje veterinari u ambulantama koriste za vakcinaciju mačaka, kako bi im osigurali adekvatnu zaštitu.
Mačići se najčešće vakcinišu u starosti od osam do devet nedelja života, ali ukoliko postoji pretpostavka da putem majčinog mlijeka nisu dobili dovoljno zaštitnih antitijela koja bi ih štitila od bolesti, najranije se mogu vakcinisati u starosti od pet nedelja .Desetak dana prije vakcinisanja, bilo bi dobro mačiće očistiti od glista. Veterinarska praksa pokazala je da je vakcina tada djelotvornija.
Osim vakcinacije u ranom periodu, mačku je važno redovno revakcinisati. Revakcinaciju bi trebalo vršiti svakih jednu do tri godine. Vrijeme ponovnog vakcinisanja zavisi kojom vakcinom je mačka vakcinisana prvi put.
Kada i s kojom vakcinom treba ponovo vakcinisati mačku, odrediće veterinar u vašoj veterinarskoj ambulanti. Smatra se da je potrebno oko desetak dana od zadnjeg vakcinisanja da bi imunološki sistem mačića odreagirao i stvorio potrebna antitijela, te time i bio u potpunosti zaštićen od mačićaka. Pravilnom vakcinacijom mačka će biti zaštićena od virusa mačićaka, međutim, i ona se može razbojetii, ali s daleko blažim simptomima. Upravo zato život joj neće biti ugrožen.
